در این پست قصد داریم داریم با توجه بهاهمیت بازار کار، به یکی از شاخه های اصلی آن یعنی دستمزد بپردازیم. سطح دستمزدها درحقیقت مثل سطح قیمت ها در بازارهای دیگر، به نوعی تصفیه کننده بازارند. مساله مهماین است که دو نوع دستمزد وجود دارد؛ یکی دستمزد اسمی و دیگری حقیقی. دستمزد اسمیهمان مقدار پول و دستمزدی است که به یک نیروی کار پرداخت میشود اما دستمزد حقیقیدر حقیقت بیان کننده قدرت خرید آن نیروی کار است و بنا به تعریف برابر نسبت دستمزداسمی به سطح عمومی قیمت‌ها ست. بنابراین ممکن است دستمزد حقیقی کاهش یابد درحالیکه دستمزد اسمی افزایش یافته و بالعکس دستمزد اسمی کاهش یابد در حالیکه بخاطرافزایش قدرت خرید دستمزد حقیقی بیشتر شده باشد.
در نمودار زیر وضعیت سطح دستمزدها دردولت های گذشته نشان داده شده است. یک نکته حایز اهمیت آن است که علیرغم افزایشزیاد دستمزدهای اسمی در دولت های نهم و دهم، به دلیل تورم فزاینده و سطح عمومیبالای قیمت ها، قدرت خرید نیروی کار و در حقیقت دستمزد حقیقی وی روندی چندانباثبات را طی نکرده است. این در حالی است که طی این سال ها، با افزایش سطح دستمزداسمی، بنگاه داران علاوه بر مقابله با تورم افسارگسخته کالاهای واسطه، می بایست دستمزداسمی زیادی را هم به نیروی کار پرداخت می کرده است. نکته حایز اهمیت دیگر، افزایشقدرت خرید نیروی کار در چهار سال اخیر است. طی 4 سال اخیر، دستمزد اسمی بطور متوسط17% افزایش یافته (25% در سال 92، 17% در سال 93، 14% در سال 94 و 13% در سال 95) اما بدلیل کنترل تورم شاهد افزایش نسبی قدرت خریدنیروی کار و در حقیقت دستمزد واقعی بوده ایم.
اگر وقت شد بیشتر در این خصوص صحبت می کنیم.
برای دیدن نمودار در اندازه واقعی، آن را در صفحه ای دیگر باز کنید.
استخراج: برگی از اقتصاد» از بانک مرکزی
درباره این سایت